De burgemeester van Ballarat dringt er bij de federale regering op aan om een geliefd gezin van asielzoekers meer zekerheid te bieden nu ze acht jaar vastzitten in ‘het ongewisse’.
Belangrijkste punten:
-
Neil Para en zijn gezin kwamen in 2013 vanuit Sri Lanka aan in Ballarat met een tijdelijk overbruggingsvisum
-
Meer dan 350.000 mensen in Australië hebben een overbruggingsvisum
-
Ballarat-burgemeester Daniel Moloney zegt dat de raad zal blijven pleiten voor de Para-familie
Neil Para, zijn vrouw Sugaa Neil en hun drie schoolgaande dochters verhuisden in september 2013 van Sri Lanka naar Ballarat op een overbruggingsvisum.
Maar de heer Para zei dat hun visa slechts vier maanden later zonder duidelijke reden werden ingetrokken.
Het echtpaar heeft sindsdien asiel aangevraagd en is niet in staat geweest om legaal te werken.
Ze hebben geen toegang tot overheidsdiensten zoals Medicare en Centrelink.
‘We zitten nog steeds in het ongewisse. Geen visa, helemaal niets,’ zei meneer Para.
“We willen werken, maar kunnen niet werken.”
‘Het toppunt van wreedheid’
De familie Para heeft zich ertoe verbonden iets terug te geven aan hun lokale gemeenschap, ondanks hun moeilijke situatie.
De heer Para werkt als vrijwilliger bij de Ballarat-eenheid van de Victoria State Emergency Services en mevrouw Neil als vrijwilliger bij het bezoekersinformatiecentrum van de gemeente.
Burgemeester Daniel Moloney riep de federale regering op om een einde te maken aan de “wrede” beproeving van de Para-familie, aangezien Australië de jaarlijkse vluchtelingenweek markeerde.
“Het is een ander niveau van wreedheid als je tegen een vluchtelingenfamilie zegt: ‘je kunt niet werken, je kunt geen inkomen verdienen en afhankelijk bent van anderen'”, zei Moloney.
“Dat is gewoon het toppunt van wreedheid.”
Hij zei dat hij en eerdere burgemeesters naar de vorige regering van Morrison hadden geschreven om zekerheid voor het gezin te verzekeren en “de weg vrij te maken” voor permanent staatsburgerschap.
“We houden van wat Neil en Sugaa voor ons hebben gedaan”, zei hij.
Moloney zei dat het medeleven dat de federale regering heeft getoond om mede-Tamil-vluchtelingenfamilie, de Murugappans, terug te laten keren naar Biloela in het centrum van Queensland, moet worden uitgebreid tot de Para-familie.
“Ze bevinden zich in bijna precies dezelfde situatie”, zei hij.
“Gelukkig zijn ze niet gedwongen tot offshore-detentie… maar er zijn veel overeenkomsten.”
In een verklaring zei een woordvoerder van het ministerie van Binnenlandse Zaken dat het geen commentaar gaf op individuele gevallen, maar “niet-burgers die alle mogelijkheden hebben uitgeput om in Australië te blijven, zullen naar verwachting vertrekken”.
Vluchteling dringt aan op hervorming
Ballarat-vluchteling Raza Hazara roept de federale regering ook op om het beleid voor vluchtelingen en asielzoekers te verbeteren.
Hazara zat zes maanden in gemeenschapsdetentie toen hij in 2013 als tiener vanuit Afghanistan aankwam in Ballarat.
Hij zei dat hij gevoelens van angst en onzekerheid ervoer toen hij uit detentie werd vrijgelaten.
“Het was echt zwaar”, zei hij.
“Er was niet veel steun om eerlijk te zijn, het was echt beperkt.”
Hazara kreeg eind vorig jaar een ondernemingsvisum voor een veilige haven.
Hoewel het visum hem meer rechten gaf, zoals werkrechten in aangewezen gebieden en Medicare, zei Hazara dat het niet zonder voorwaarden en beperkingen was.
“Je hebt wel toegang tot onderwijs, maar het is beperkt tot TAFE,” zei hij.
“Je kunt niet naar de universiteit gaan of in aanmerking komen voor HECS-financiering.”
Hij zei dat het Australische vluchtelingenbeleid “de geestelijke gezondheid van mensen onder druk zet”.
“Het geeft (vluchtelingen) niet de eerlijke kans om te accepteren dat ze deel uitmaken van de gemeenschap, dat Australië hun nieuwe thuis is en dat ze hier verder kunnen gaan en een nieuw leven kunnen opbouwen”, zei hij.